حرفي نميزنم....فقط اينو يادت ميارم نازي: خودت گفته بودي که هر وقت پاي ارزوهات تا لبه ي پرتگاه نا اميدي تو رو به دنبال ميکشه ، خوندن اين شعر لبريزت ميکنه از اميد.............نازي شده هزار بار اين شعرو دوباره از نو بخون....همين يه خواهش!

زندگي يعني يک سار پريد

از چه دل تنگ شدي؟

دلخوشي ها کم نيست

مثلا اين خورشيد

کودک پس فردا

کفتر ان هفته

يک نفر ديشب مرد

و هنوزم ننه گندم خوب است

زندگي در جريان

برف بر دوش سکوت

و زمان روي ستون فقرات گل ياس...