فداي دلتنگيهات....
نازنين اين دنيا مجازيه ، ادماش مجازين اما... وقتي تنها ميشيم ، دلتنگ ميشيم ، اوني که دلواپس تنهاييمون ميشه و اغوش بودنش رو باز ميکنه به روي هرچه هواي دلتنگي تو سينه مونه ، نميتونه مجازي باشه . محبتش، عشقشو علاقش.
دلتنگي خوبه نازي ، يادمون مياره که هنوز هستيم و دلي داريم ( همون سرايي که ميگن حريم خداس....)
اما... " دلتنگيهاتو بردار به روي دوشم بذار تکيه بده به شونم تو اين مسير دشوار...."
