نازنينم بنويس
بگو نذار تو دلت بمونه
نذار مثله من غم بادبشه سر دلت که هيچ وقت نتوني بشکنيش
بگو بذار آروم بشي

هي يييييييييي

من صبورم اما به خدا دست خودم نيست اگر ميرنجم

ناني من و سكوت حرف آخر با صداي بلند سكوت رو فرياد بزن كاري نميشه كردم گلم

سلام

حس خوبي داري ولي لفظت بايد اصلاح بشه، مثلاً گفتي عربده، نعره و... فکر مي کنم فرياد جايگزين بهتري باشه.. نه؟

بوي سيب

سلام عزيزكم

ما هممون(اول از همه خودم)ايمانمون به درد نمي خوره،فقط رو زبونمون مي چرخه نه اينكه دلي باشه

آخ چقدر خوب مي شد اگه آدم مي تونست بي خيال باشه

بوس بوس

نازنينم ممنون به خاطر وقتي که برام گذاشتي و ممنون به خاطر حرفاي قشنگت
آره گلم خودم هم مي دونم که همه اون چيزها به خاطر اينه که ذهنم از چندجهت درگيره و .... و مي دونم که عدم واکنشم به خاطر چي هست...
اما گلم دست خودم نيست، واقعا قلبم فشرده ميشه، انقدر که گاهي قفسه سينم تير ميکشه و ناخودآگاه اين مياد به زبونم؛ لعنت به من
هميشه همينطوره؛ احساس عجز مياد سراغم؛ عذاب وجدان ولم نميکنه
مي دونم درک ميکني که چقدر سخته عذاب کشيدن ديگران و ببيني و نتوني کاري بکني،
اون جمله هايي که توي اين پستت نوشتي رو با تمام وجودم درک ميکنم
گلم راجع به امتحان شدن و اينکه خدا مي خواد به يادش بياره، هزاربار بهش گفتم اين چيزا رو، ميشنوه حرفام و اما گوش نميکنه، به ظاهر مي خنده اما... شايد تو بتوني يه کاري بکني. من که..............
فقط حواست باشه ني ني من و اذيت نکنيااااا..فقط يکم گوشش و بپيچون.. باشه؟!
راستي نازي.. عاشق اين ذوق ذوق گفتنتم...

آبجي خودتو دست کم نگير فدات شم..............
تو واسه همه عزيزي و بيشتر از همه براي من.من واقعا ازت درس مي گيرم.من مي دونم که تو کوهي از غصه هستي ولي سنگ صبور ديگران هم هستي.باورت ميشه منم نگران آريا هستم و غصه شو مي خورم.نمي دونم چطور ميشه عاقبتش.ولي اميدوارم خدا بهترين سر نوشتو براش رقم بزنه.چون جوونه و من خيلي براش دعا مي کنم.البته خودشم بايد به خودش کمک کنه.تو بازم صبر کن.چون تو خيلي قوي هستي.چيزاي گذشته رو فراموش کن و بسپار به دست باد...........تو الان عالي هستي و فهم و درک بالايي داري که کمتر کسي اينو داره.مي فهمي که چي ميگم؟پس مواظب خودت باش.و غصه نخور.حرفي هم داشتي من هستم.فدات بشم.خواستي بگو.باشه؟دوست دارم.

سلام خانمم..خونه جديدت مبارك..اميدوارم مثل اون يكي بلاگت نشه كه اين اخراش خيلي غمگين بودي..گرچه الانم غمگين نوشتي..ديشب اس دادم جوابمو ندادي..آخه چي شده عزيزم؟

راستي..هنوز ديدم به زندگي عوض نشده اما با اتفاقي كه افتاد يه جورايي شايد به خودم اومدم..ولي با اين حال نميدونم چرا بي هيچ دليل موجهي ميخوام گريه كنم..هنوزم تو شوك همون اتفاقم..وقتي بهش فكر ميكنم با اينكه خدا رو شكر حل شده ولي بازم گريم ميگيره..

غمگين نباش..خواهش ميكنم

واي گل من نکن با خودت اينجوري؛ پژمرده ميشي،
تو الان بايد تو اوج شادابي باشي؛ اين روزها روزهاي مهميه واسه تو
گل من به خودت افتخار کن به خاطر اين احساس پاک و شاکر باش
خداي همه ي ماها بزرگه، هممون تو آغوشش جا داريم..شيرين تر از اين؟!
خيلي خوشمزه س نه؟!
گلم حرف زدن با خود توي خلوت و تجسم عزيزانمون در کنار خودمون ديوانگي نيست، که اگر بود نمازخوندن بزرگترين ديوانگي انسانه!!!
درباره يونس....... تحملم داره تموم ميشه نازي
وقتي يه مرد غم داره....
به خاطر آريا باورت نميشه چقدر اعصابم به هم ريخته، گفتم بهت که از بس ذهنم درگيرشه خوابش و ديدم،
ديگه جرأت کامنت گذاشتن واسش رو هم ندارم
راجع به اون چيزي که ازم خواستي هم...... سعي ميکنم

خدا...
و باز هم آغوش گرم خدا............

عنوان وبلاگت منو ياد اين شعرم انداخت:

من و اين تنهايي

دو رفيقيم

كه زهم بيزاريم

گرچه عمريست كه ما

با دگري مأنوسيم.

من و اين ثانيه ها (ولش كن بقيش ربطي نداره ديگه)

(اصلا بگو کلا چه ربطي داشت، الکي مياي اسپم مي کني)

آبجي خيلي قشنگ بود دلنوشته هات ... دلنوشته ها هميشه به دل مي شينن چون از روي دل برخاستن و دنيايي از صداقت توشون موج ميزنه.