عنوان وبلاگت منو ياد اين شعرم انداخت:

من و اين تنهايي

دو رفيقيم

كه زهم بيزاريم

گرچه عمريست كه ما

با دگري مأنوسيم.

من و اين ثانيه ها (ولش كن بقيش ربطي نداره ديگه)

(اصلا بگو کلا چه ربطي داشت، الکي مياي اسپم مي کني)

آبجي خيلي قشنگ بود دلنوشته هات ... دلنوشته ها هميشه به دل مي شينن چون از روي دل برخاستن و دنيايي از صداقت توشون موج ميزنه.