از لاله زار که میگذرم

زخمی تر از ترانه ام

تشنه محکومیت

یه حکم عاشقانه ام

از لاله زار که میگذرم

حسرت گوله با منه

وقتی که دست تو میخواد

تیر خلاص و بزنه

رفاقت خشم تو با

ماشه ی منتظر ،میگه

دستای بی صدای ما

نمیرسن به همدیگه

فاصله بین من و تو

همین گلوله بود و بس

من و بزن که خسته ام

از زنده بودن تو قفس

لاله زار کاش میتونستیم

تا ابد با تو بمونیم

تو بهارستان دوباره

شعر بیداری بخونیم

نارفیقانه ورق خورد

دفتر گذشته ما

پر کشیدیم تو یه بن بست

باهم اما تک و تنها